Top!
Je bent er bijna, nog even een kleine controle.
Houd je mailbox in de gaten. Pas nadat je de bevestigingsknop hebt aangeklikt, ontvang je onze nieuwsbrief.
Houd je mailbox in de gaten. Pas nadat je de bevestigingsknop hebt aangeklikt, ontvang je onze nieuwsbrief.
Koude acquisitie is iets wat niemand echt op prijs stelt (of ooit op prijs heeft gesteld). Degene die het moet doen vindt het niet leuk en de ontvanger al helemaal niet. Het bel-me-niet-register is het icoon van de weerstand tegen het onuitgenodigde lastigvallen.
Sinds de waarde van inbound marketing (voornamelijk in B2B) zichzelf al een paar jaar bewijst, is het hek van de dam in het land van de content. Iedereen tikt zich al enige tijd de vingers blauw (waarvan deze blog er 1 is) om zoveel mogelijk - hopelijk relevante - content te creëren in de hoop een warme groep volgers te krijgen. Met die groep volgers hoopt men misschien ooit in contact te kunnen komen omdat deze mensen weten - want dat heb je ‘bewezen’ door te bloggen - dat ze bij jou moeten zijn voor bepaalde dingen. Heel organisch en gemoedelijk allemaal. Ik vind het een mooie ontwikkeling. Want wie wil er nou niet meteen met de juiste persoon aan tafel zitten? Ik wel.
Er is ook een groep die het ‘handboek’ voor inbound marketing niet helemaal heeft uitgelezen en daardoor wat essentiële zaken heeft gemist. Deze groep denkt dat als je bijvoorbeeld een blog schrijft, je gerust aan het eind hardop kan zeggen dat jij verschrikkelijk goed bent in waar je net over geschreven hebt, ook al stelde het inhoudelijk niet zoveel voor. En dat ze jou dus moeten mailen, bellen of appen. Het liefst meteen na het lezen van de blog.
Zo heb ik ooit een korte (online) ‘discussie’ gehad met een reclamebureau dat er prat op gaat dat ze voor conversie gaan en staan. Niks mis mee als dat je ding is. Ze schreven een tijd geleden een interessante blog over een online tool; hoe deze te gebruiken en wat het kan opleveren. Inhoudelijk een prima verhaal. Alleen kon de blogger het in de laatste alinea niet nalaten een forse call to action te doen door het plaatsen van zijn mail en telefoonnummer; want bij hem moest je zijn!
Bij mij gaan dan de luiken direct dicht. Ik denk dan: je hebt een prima verhaal geschreven en door die laatste alinea maak je er een hele platte reclame van. ‘Back to the eighties’ als je het mij vraagt. Hij was het niet met me eens. Ik heb nog een poging gedaan door te stellen dat het zo mooi zou zijn als mensen vanzelf bellen omdat het zo’n goed stuk was. Maar nee, geen antwoord meer. Dat soort conversie wilden ze blijkbaar liever niet.
Een blog is voor mij een kennismaking met hoe iemand over dingen denkt. Zo schrijf ik zelf mijn blogs in ieder geval wel. Het laat zien hoe ik mijn kleine wereld ervaar en daarmee omga. Wat ik slim of leuk vind en wat niet. Zo lees ik de blog van iemand anders ook; kennismaken met zijn of haar gedachtegoed. En misschien komen we elkaar in dat gedachtegoed ergens tegen en kunnen we er een mooie ‘boom’ over opzetten of misschien zelfs samen iets ondernemen. En ik ben dan toch even van het padje af als ik als lezer aan het eind van het stuk me bijna ‘verplicht’ voel om contact op te nemen. Alsof dat de wederdienst is voor het lezen.
Nee, ik ben geen heilige boon of naïef. Natuurlijk ken ik de mechaniek van content creëren en wat dat mogelijk kan opleveren. Maar ik vind het prettig om de beoordeling bij anderen te laten, ze niet te pushen om tot actie over te gaan en me te bellen, mailen of appen. Het moet leuk blijven en misschien ooit wel tot mooie contacten leiden.
